«Ένα σπίτι Μακριά από το σπίτι μου »

«Ένα σπίτι Μακριά από το σπίτι μου »

Το παραμύθι που έγραψε η Στέλλα μου για τη συμμετοχή από το 3ο δημοτικό σχολείο Γρεβενών  στον πανελλήνιο μαθητικό διαγωνισμό 2018 με θέμα «Ένα σπίτι Μακριά από το σπίτι μου »

                «Ένα σπίτι Μακριά από το σπίτι μου »

Πριν δυο χρόνια η οικογένεια μου μαζί με πολλές ακόμη οικογένειες από τη χώρα μου περάσαμε δύσκολες συνθήκες πολέμου .

Όλα ξεκίνησαν ένα πρωί Σαββάτου, όταν αντί να ξυπνήσω από τη γλυκιά φωνή της μαμάς μου, ξύπνησα από έναν δυνατό κρότο …. Τότε σηκώθηκα γρήγορα από το κρεβάτι μου και πήγα να δω από το παράθυρο τι συνέβαινε. Αλλά, πριν καλά καλά κοιτάξω έξω, η μαμά μου μπήκε μέσα γρήγορα και άρπαξε εμένα και την αδελφή μου.  Το μόνο που μας είπε ήταν :  ¨ θα πάμε σε άλλη χώρα γιατί εδώ γίνεται πόλεμος ¨.  Καθώς φεύγαμε, γύρισα το κεφάλι μου για να δω, έστω για μια τελευταία φορά, το δωμάτιο μου . Δυστυχώς, δεν πρόλαβα να πάρω όλα μου τα πράγματα, εκτός από τον πολυαγαπημένο μου αρκούδο, με τον οποίο έχω περάσει άπειρες όμορφες στιγμές .

Βγήκαμε από το σπίτι και τρέξαμε γρήγορα. Ένα μεγάλο φορτηγό μας περίμενε. Μετά από κάποιες ώρες ταξίδι, η αδελφή μου και εγώ, κουμπωμένες στην αγκαλιά της μαμάς μου, με δάκρυα στα μάτια , φτάσαμε σε μια ακροθαλασσιά . Εκεί μας περίμενε ο μπαμπάς μου σε μια φουσκωτή βάρκα . Μπήκαμε γρήγορα στη βάρκα και, πριν ακόμη το καταλάβουμε, βρεθήκαμε στη μέση της θάλασσας. Σε λίγο άρχισε να νυχτώνει. Ένας φόβος πλάκωσε την κάρδια μου. Η θάλασσα άρχισε να αγριεύει. Μεγάλα κύματα μας πήγαιναν μια εδώ και μια εκεί …Τότε μπροστά στα μάτια μου κάποιες βάρκες αναποδογύρισαν … Ο μπαμπάς μου βοήθησε όσους μπόρεσε και τους ανέβασε στη βάρκα… Το ξημέρωμα μας βρήκε όλους αγκαλιασμένους. Έτσι δίναμε ο ένας στον άλλον όση ζεστασιά μας απόμεινε. Η νύχτα ήταν ατελείωτη … Άρχισα να ανησυχώ, το μόνο που μου έδινε κουράγιο, ήταν το γεγονός ότι είχα κοντά μου τους γονείς μου και ότι δεν ταξιδεύαμε μόνοι μας …

Μετά από δυο μέρες ταξίδι, άρχισε να μου λείπει το δωμάτιο μου. Σκεφτόμουν το γραφείο μου με τα σχέδια, το ράφι με τις κούκλες μου, το πιάνο μου …Ήθελα πολύ εκεί που θα πάω να τα έχω πάλι όλα αυτά . Αναρωτιόμουν κιόλας που θα μας πάνε και αν θα είναι και αλλά παιδιά μαζί μας για να παίζουμε διάφορα παιχνίδια .Μόλις φτάσαμε σε κάποια στεριά της Ελλάδας, ήρθαν κοντά μας δυο άντρες, που όπως μάθαμε  αργότερα ήταν του λιμενικού . Μας καθησύχασαν ότι όλα θα πάνε καλά. Κοντά μας ήρθαν και το ντόπιοι κάτοικοι που μας έδωσαν καθαρά ρούχα και ζεστό φαγητό. Με τη ζεστή φιλοξενία που μας πρόσφεραν απλόχερα οι άνθρωποι αυτής της χώρας, γρήγορα άρχισα να ξεχνώ τις άσχημες στιγμές που πέρασα.. 

Μετά από λίγες μέρες φιλοξενίας μας σε έναν καταυλισμό, μας χώρισαν σε ομάδες και μας είπαν ότι θα πάμε στα ορεινά Γρεβενά. Εγώ χάρηκα πολύ, γιατί έμαθα πως εκεί, έπεφτε συχνά το χειμώνα χιόνι. Κάτι που δεν είχα ξαναδεί ποτέ στη ζωή μου, γιατί στη χώρα μου αντί για χιόνι, ο ουρανός έριχνε φωτιά.

Επιτέλους … μετά από ένα μεγάλο και κουραστικό ταξίδι, φτάσαμε στην πόλη των Γρεβενών. Εκεί μας πήγαν σε ένα μεγάλο ξενοδοχείο και μας είπαν ότι αυτό θα είναι το καινούργιο μας σπίτι.

Στο νέο μας σπίτι ήταν πολύ όμορφα . Είχε έναν μεγάλο κήπο, όπου εκεί παίζαμε με τους νέους φίλους μου . Τα πρωινά πηγαίναμε απέναντι από το ξενοδοχείο, σε μια βρύση με φρέσκο και παγωμένο νερό. Κάθε βράδυ μαζευόμασταν στον κάτω όροφο, όπου υπήρχε ένας μεγάλος χώρος με ένα πιάνο . Έπαιζα ατέλειωτες ώρες μουσική και όλα τα παιδιά χόρευαν γύρω μου . Το πρωί ερχόταν κάποιες δασκάλες εκεί και παίζαμε καινούρια παιχνίδια.

Μετά από λίγο καιρό, μας ενημέρωσαν  ότι θα ξεκινούσαμε σχολείο. Ήμουν ευτυχισμένη! Περίμενα πώς και πώς αυτή τη μέρα, που δεν άργησε  να έρθει. Εκεί μαθαίναμε ένα σωρό  πράγματα και κάναμε τις πιο ωραίες κατασκευές. Το σχολείο μου έγινε το δεύτερο μου σπίτι!

Με λένε Ayşe … Το όνομα μου στη χώρα του λαού μου σημαίνει ζωή…

Η ζωή μου είναι μια περιπέτεια, με άλλοτε χαρούμενες στιγμές και άλλοτε με δάκρυα στα μάτια. Κάθε βράδυ, πριν κοιμηθώ, κοιτάζω τα αστέρια στον ουρανό … Ένα αστέρι πέφτει και χάνεται, όπως η παλιά μου ζωή στο σπίτι που γεννήθηκα και ένα νέο αστέρι παίρνει τη θέση του, όπως το ξεκίνημα  στο νέο μου σπίτι …

Μας ενώνει η αγάπη και η ενασχόληση μας σε ότι αφορά τα παιδιά… Και μετά από πολλές σκέψεις και απόπειρες καταλήξαμε να δημιουργήσουμε το «Παραμυθοσκόπιο» μας, ένα ιστολόγιο με άξονα του το παιδί. Μέσα από αυτό θέλουμε να μοιραστούμε άρθρα και συμβουλές, κατασκευές και ιδέες για δημιουργική απασχόληση, προτάσεις παιδικών βιβλίων και παραμυθιών, συνταγές και διάφορα tips που μπορούν να συμβάλλουν στην καθημερινότητα μας. Αναπόσπαστο κομμάτι του εαυτού μας, όμως, είναι και η ιδιότητα μας ως παιδαγωγοί γι’ αυτό και θα συναντήσετε και άρθρα εκπαιδευτικού χαρακτήρα, που ευελπιστούμε, εκτός από τους γονείς, να φανούν χρήσιμα και σε συναδέλφους παιδαγωγούς - εκπαιδευτικούς.

Δημοσιεύστε ένα σχόλιο

0
    0
    Το καλάθι σας
    Το καλάθι σας είναι άδειο Επιστροφή στο Κατάστημα